313 0 1389/03/19
بازگشت به کابل

بعد از سقوط رژیم مارکسیستی در افغانستان و پیروزی مجاهدین ، حضرت آیة الله العظمی محقق کابلی (قدس سره) تصمیم می گیرند که بعد از چهارده سال هجرت و فعالیت های جهادی و علمی ،اکنون باید به داخل کشور باز گردند. همانگونه که برگشت از نجف اشرف به کابل ، یک برگشت تاریخی و سرنوشت ساز بود ، این برگشت نیز یک برگشت تاریخی است ، هم فصل نوینی در زندگانی ایشان وتاریخ کشور و به خصوص جامعه تشیع با این برگشت رقم می خورد و در مرحله نوین قرار می گیرد.در شرایطی ایشان تصمیم به برگشت می گیرند که مردم ما، مجاهدین و رهبران جهاد و مقاومت ، اشد نیاز به وجود ایشان و دانشمندان و علماء دیگر دارند.


زیرا بعد از پیروزی مجاهدین، کشور در آستانه یک تحول بزرگ تاریخی قرار می گیرد و باید بنیادهای فرهنگی ،پایه های نظام سیاسی ، اجتماعی وارزش های موجود در جامعه و میراثهای به جا مانده از رژیم پیشین ، مبتنی بر ارزشها و تفکر اسلامی ، دچار تحول و دگرگونی اساسی گردد و این دگرگونی امکان ندارد مگر با حضور و نقش دانشمندان ، فقهاء ، علماء و متخصصین دانشهای دینی ، در عرصه این تحول نوین ، زیرا این چهره ها و شخصیت ها ، پاسداران و مرزبانان اصلی تفکر و ارزشهای اسلامی هستند. اگر در رأس یک نظام سیاسی در جامعه فقهاء و دانشمندان قرار داشته باشند ، اولا این نظام ثبات بیشتری می یابد و از انحرافات و گرایشهای غیر دینی محفوظ می ماند و ثانیا چنین نظامی مشروعیت ،اعتبار و مقبولیت بیشتری در میان مردم خواهد داشت.


براین اساس معظم له در تاریخ (20/2/1371 ) عازم کابل می گردند و مدت (تقریبا یک سال) در کابل ، در خطرناک ترین و حساس ترین شرایط ، برای اعتلاء کلمه الله و احیاء فرهنگ تشیع و سربلندی و احقاق حقوق جامعه تشیع خدمت می کند. متأسفانه شیرینی و حلاوت پیروزی به کام ملت خسته و محروم افغانستان ،به خصوص تشیع دوام نمی آورد و آرمان بر پایی حکومت اسلامی و وحدت ملی در افغانستان ، به خاطر انحصار طلبیهای برخی جریانات و عناصر خود خواه و انحصار گرا ، تبدیل به خیال می گردد! و امنیت ، آرامش ، فضای صلح و صفا را قربانی امیال پلید و انحصار طلبیهای شیطانی خود می نمایند و کشور را بار دیگر به خاک و خون می کشانند.


حضرت آیه الله العظمی محقق کابلی (قدس سره) در مدت قریب به یکسال که در کابل حضور دارند و نماز با شکوه جمعه را نیز در کابل اقامه می نمایند و در راه بر پائی این فریضه عبادی سیاسی اسلام ، از هر خطری استقبال می کنند ، حتی در وقتی که دشمن منطقه ومسیر های عبور و مرور را موشک باران می کند ، ایشان این فریضه الهی را برپا می دارند.


مسجدی که در آن نماز جمعه را اقامه می نمایند ، دقیقا زیر نظر دشمن بوده و مرتب مورد حملات موشکی قرار می گرفت اما به لطف خداوند این گلوله ها به خود مسجد اصابت نمی کند و بعضی ترکشها و پارچه ها ، به مسجد اصابت می کند و بعضی افراد مؤمن و نمازگزار نیز مجروح می گردد.


منزل محل اقامت ایشان هدف گلوله های دشمن قرار می گیرد ، قسمتی از منزل ایشان خراب میگردد، موشک های زیادی در منازل اطراف و همسایگی ایشان اصابت می کند و عده ای از مردان و زنان مسلمان و شیعه بی گناه و بی دفاع به شهادت می رسند.


در یک کلام در طول قریب به یکسال اقامت در کابل ایشان ، مورد خشم دشمن قرار می گیرد و گلوله های کینه توزانه دشمن در هر شرایطی وجود معظم له را نشانه می رود ، در مسجد ، در حسینه ، در منزل شخصی ، در مسیر. اما این لطف الهی و عنایات خاصه ائمه اطهار (سلام علیهم اجمعین) است که در قلب خطرات وجود مبارک ایشان را از گزند هر آفتی برای ملت محروم و مظلوم تشیع حفظ می نماید.


و بالاخره باید گفت این حضور قریب به یک سال حضوری سرنوشت ساز بود ، حضوری بود که به بیمه شدن و احیاء دوباره تشیع انجامید

توجه

ارسال دیدگاه