عنوان: شمه ای از زندگانی حضرت امام محمد تقی جواد الائمه (ع)

تهیه کننده: عارف رضایی

حضرت امام محمد تقی (ع) در روز جمعه دهم رجب سال 195 هجری قمری در شهر مدینه دیده به جهان گشود.
نام مبارکش محمد و کنیّه آن حضرت ابوجعفر ثانی و القاب ایشان: جواد، قانع، تقی، نجیب، هادی و مشهور ترین لقب این امام همام جواد الائمه (ع) می باشد.
پدرش هشتمین امام شیعیان حضرت امام علی ابن موسی الرضا(ع) و مادر بزرگوارش از خانواده ماریه قبطیه بوده و ملقب به ریحانه و خیزران بوده است.
و نقش انگشتر آن حضرت طبق نقل تاریخ « نعم القادرالله » بوده است.
پس از آن که پدر بزرگوارش حضرت امام رضا(ع) توسط مأموم عباسی مسموم و به شهادت رسید؛ مردم، مخصوصاً سادات بنی الزهرا(س) نسبت به جنایات مأمون آگاه شدند مأمون از خطرات احتمالی بیمناک شد و حضرت امام جواد(ع) را از مدینه به بغداد احضار و در کنارخود منزلی برایش تهیه نمود تا امام جواد(ع) را تحت نظرداشته باشد. وظاهرا امام را جهت جلب افکار عمومی بسیار تکریم واحترام می کرد. بنابر روایت علی ابن ابراهیم مردم از اقشار گوناگون به محضرمبارک و پرفیض حضرت امام جواد الائمه(ع) می رسیدند و پیرامون مسائل مختلف ازآن حضرت سؤال می کردند و از آنجاییکه امام بعد ازشهادت پدر بزرگوارش درسن 8 سالگی به مقام والای امامت رسیده بود وسن کمی داشت بیشتر مورد سؤال قرارمی گرفت. حتی نوشته اند که در یکی از جلسات تا سه هزار مسئله از ایشان پرسیده شد و امام(ع) پاسخ کامل ارائه نموده و تحسین همگان را بر انگیخت.
مدت امامت: بنابر مشهور حدود 18 سال منصب والای امامت و رهبری جامعه اسلامی را به عهده داشته و پیشوای شیعیان جهان بود و مدت عمر با برکت امام جواد(ع) حدود 25 سال که یکی ازامامان معصوم شیعیان است که در سن جوانی به شهادت رسیده است. مأمون جهت تداوم سیاست عوام فریبانه خود و برای اینکه بیشتر امام را زیرنظر داشته باشد دخترش «ام الفضل» را به ازدواج آن حضرت درآورد تا تمام موارد زندگی آن حضرت را زیر نظر داشته باشد و به مأمون گزارش دهد که به جهت همین گزارشهای جاسوسان، امام(ع) را چندین بار مورد شکنجه های روحی و جسمی قرار دادند و سر انجام در سال 320 هجری قمری در زمان حکومت معتصم عباسی و به دستوراو در بغداد توسط همسرش مسموم و به شهادت رسید و در قبرستان بنی هاشم در کنار جدّش بزرگوارش امام کاظم(ع) به خاک سپرده شد.
کلام امام(ع)

قال الامام الجواد(ع):المؤمن یحتاج الی توفیق من الله وواعظ من نفسه وقبول ممّن ینصحه.

مؤمن به چیز نیاز دارد:1-توفیقازجانب خداوند.2-واعظ درونی.3-پذیرش نصیحت دیگران.

قال الامام الجواد(ع): لاتکن ولیّاً لله فی العلانیه وعدوًاله فی السّر.

درظاهر دوست خدا ودر باطن دشمن خدا مباش.

1.منبع:دانستنیهای چهارده معصوم /جمعی از نویسندگان.