آیا کسی که برای دفاع از کشور خود کشته می شود ولو انگیزه خدایی نداشته باشد باز هم شهید گفته می شود؟
پاسخ دهنده: معظم له
شهید که غسل و کفن از او بر داشته می شود کسی است که در جنگ با کفار در معرکه قتال شهید شده باشد.
کسانی دیگر که از آنها تعبیر به شهید شده اند، به خاطر داشتن درجه شهداء است، نه احکام شهداء.
اما کسانی که انگیزه دینی نداشته باشند، شهید گفته نمی شود.
پاسخ دهنده: معظم له
اگر کار شما تنها مترجمی است و به دین و منافع ملی و کشور افغانستان پایبند هستید، اشکال ندارد؛ به شرط که کار شما باعث فاش شدن اسرار و موجب خیانت به کشور و منافع ملی نباشد.
پاسخ دهنده: معظم له
شوهر حق فسخ ندارد.
س2: هنگام خواندن مدح مولا امیر المؤمنین علی(ع) کسانی هستند که بلند می گویند (هو یا علی) یا «هو» را تنها می گیند چه حکمی دارد؟
پاسخ دهنده: معظم له
استفاده از عبارات مذکور جواز ندارد؛
باید عزاداری و مداحی به طور معمول طبق آنچه از پیشوایان معصوم به ما رسیده و سیره بزرگان مذهب بوده است، بدور از خرافات انجام شود؛ تا موجب وهن و طعن بر مذهب حقّه ی جعفری و پیروان اهلبیت عصمت و طهارت علیهم السلام نگردد.
پاسخ دهنده: معظم له
ج1: در مورد ازدواج دختر باکره فتوای اینجانب شرط بودن اذن ولی است؛ مگر اینکه مانع دسترسی و تحصیل اذن پدر وجود داشته باشد، یا پدر بدون دلیل و عذر شرعی از ازدواج دختر با همکفش ممانعت کند که در این صورت اذن پدر ساقط می شود.
ج2: در مسائل احتیاط مقلدین می توانند به مرجع جامع الشرایط با رعایت اعلم فالاعلم رجوع کنند.
پاسخ دهنده: معظم له
ج1: در مورد ازدواج دختر باکره فتوای اینجانب شرط بودن اذن ولی است؛ مگر اینکه مانع دسترسی و تحصیل اذن پدر وجود داشته باشد، یا پدر بدون دلیل و عذر شرعی از ازدواج دختر با همکفش ممانعت کند که در این صورت اذن پدر ساقط می شود.
ج2: در مسائل احتیاط مقلدین می توانند به مرجع جامع الشرایط با رعایت اعلم فالاعلم رجوع کنند.
همچنین اگر کسی طواف حج را عمداً ترک کند و امکان تدارک و جبران را نداشته باشد وظیفه او نسبت به حج که انجام داده چگونه است؟ آیا در صورت که این ترک از جهت جهل به حکم باشد تغییر در تکلیف ایجاد می کند یا خیر؟
پاسخ دهنده: معظم له
در فرض سؤال اگر طواف را عمداً ترک کند چه جاهل به حکم یا موضوع باشد یا عالم به آن، حج باطل می شود؛ وقتی عمره اش در اثر ترک طواف باطل شد احرامش نیز باطل می شود و احوط این است که در این صورت عدول به حج افراد کند.
امّا اگر ترک طواف از جهت ندانستن حکم بوده یک شتر کفاره نیز لازم است.
در هر دو صورت فوق اعاده حج در سال بعد واجب است.
پاسخ دهنده: معظم له
آن نماز ها عوض نماز های واجب قضاء حساب نمی شوند.
پاسخ دهنده: معظم له
نماز با لباس چرک اگر پاک باشد اشکال ندارد، هرچند سزاواراست که انسان با ظاهر آراسته و تمییز در محضر خدا حاضر شود، در فرض سؤال هر مقدار از نمازهایی را که می دانید با لباس نجس خوانده اید باید قضاء کنید.
پاسخ دهنده: معظم له
پول قابل وقف نمی باشد؛ چون وقف آن است که خود عین باقی بماند و منفعت آن مصرف مورد وقف شود.
اما گاهی از داخل آشغال (زباله) ها اشیاء قیمتی نیز پیدا می شود، حکم این اشیاء چیست؟ حلال است یا حرام؟ اگر حرام است باید چکارش کنیم؟
پاسخ دهنده: معظم له
اگر صاحبانش از آن اعراض کرده باشند، گرفتن آنها برای شما اشکال ندارد و اگر مانند پول و طلا باشد معلوم می شود که صاحبانش از آنها اعراض نکرده و حتماً ناخواسته گم شده است، اگر امید به پیدا کردن صاحبانش نباشد، باید از طرف صاحبش به فقراء صدقه داده شود.
پاسخ دهنده: معظم له
خداوند خودش مصلحت را در این دیده که ائمه (ع) را از نسل حضرت علی(ع) و فاطمه زهرا(س) قرار دهد و اولاد دختری هم اولاد است.
پاسخ دهنده: معظم له
بلی پسر و دختر عمه و خاله از ارحام هستند، هرچند از محارم نیستند؛ ولی دستورات صله رحم شامل آنها نیز می شود.
این خانم حدود 4 سال بود که با خانوده پدرش زندگی می کرد و نمی خواسته با شوهرش زندگی کند اکنون که این زن طلاق گرفته است آیا می توانم با او ازدواج کنیم یا خیر؟
پاسخ دهنده: معظم له
در صورتیکه نزدیکی واقع شده باشد آن زن بر شما حرام ابدی شده و بعد از طلاق نمی توانید با ازدواج کنید.
دیگر اینکه آیا با غسل جنابت تنها می توان نماز صبح را خواند یا ادای سایر نماز ها در صورت عدم پیش آمد مبطل وضو با همان غسل جایز است؟
پاسخ دهنده: معظم له
در غسل های واجب وضو لازم نیست، با همان غسل می شود نماز خواند؛ مخصوصاًٌ غسل جنابت که بعد از غسل و قبل از عارض شدن ناقض وضو، وضو گرفتن حرام است و تا زمانیکه یکی از مبطلات وضو سر نزند، نماز خواندن با غسل جایز است، و فرقی بین نماز صبح و غیر آن نیست.
پاسخ دهنده: معظم له
اصل مسواک زدن اشکال ندارد؛ البته بشرط که آب دهان و آب که جهت آبکشیدن دندانها در دهان می کنند وارد حلق نشود و الّا باعث بطلان روزه می گردد.
اهل سنت می گویند که همین که صدای اذان شنیده شد افطار باید کرد؛ از من که سوال شد من به جواب ایشان گفتم که اول کلمه دوم نماز سوم روزه، یعنی بعد از ادای نماز شام (مغرب)باید افطار کرد
حتی از دوستانی که از جمله اهل تشیع خود ما هست شنیدم که در وقت افطار باید عجله کرد !!
نظر شما را در مورد خواهانم ؟
پاسخ دهنده: معظم له
در صورتی که غروب شرعی ثابت شود می توان افطار کرد، فرقی نمی کند که بعد از ثابت شدن غروب شرعی اول نماز بخواند یا افطار کند، یعنی در مسئله تقدیم و تأخیر افطار از نماز تفاوت نیست که اول نماز خوانده شود یا افطار کند؛ هرچند نماز اول وقت فصیلتش بسیار زیاد است.
پاسخ دهنده: معظم له
در صورت که رؤیت هلال برای شما ثابت نشود نمی توانید با اعلان آنها و رسانه های دیگر عید بگیرید، یعنی رؤیت هلال با اعلان که اطمینان آور نیست ثابت نمی شود؛ فقط در صورتی که رؤیت هلال برای شما بواسطه دیدن ماه یا شهادت عدلین که ماه را دیده اند ثابت شود، می توانید عید بگیرید.
همچنین اگر نزد مراجع تقلید رؤیت هلال ثابت شود، مقلدین او می توانند از باب اطمینان به رؤیت هلال، عید کنند.
پاسخ دهنده: معظم له
چنانچه روزه نگرفتن شما به خاطر عذر شرعی بوده، اکنون باید آن روزه ها را قضا کنید و برای هر سال 22/5 (بیست و دو و نیم) کیلو گندم (طعام) فدیه بدهید.
و اگر عمداً و بدون عذر شرعی افطار کرده اید؛ هم قضا دارد و هم کفاره که باید برای هر روز 45 کیلو گندم به عنوان کفاره برای شصت فقیر بدهید.
طبق فتوای شما هجرت هم برایم ممکن نیست که در کشور دیگر نقل مکان کنم.
دیگراینکه توان مالی خوب هم ندارم.
بنده می توانم روزه را به افق ایران و یا افغانستان بگیرم؟
پاسخ دهنده: معظم له
بسمه تعالی
به نظر اینجانب شهرهای که طی 24 ساعت شب و روز دارند، روزه گرفتن مؤمنین بر اساس اوقات شرعی کشورهای دیگر جایز نبوده و شرعاً دلیل ندارد.
چنان که بارها نوشته ام و در پایگاه اطلاع رسانی نیز اعلام کرده ایم، حکم مؤمنین که در مدت 24 ساعت، ساعاتی را به عنوان شب و ساعاتی را به حیث روز دارند،تکلیف شان ادای فرایض در اوقات معین خودشان است.
اگر کسانی نمی توانند اعمال شان را در وقت معین آن انجام دهند ، مثلا به خاطر طولانی بودن روزها، روزه گرفتن برایشان دشوار است، کسانی که محل کار و اقامت شان وطن محسوب نمی شوند، یعنی کمتر از چهار سال مقیم آن شهراست، می توانند هر نُه روز یکبار مسافرت کنند و در برگشت قصد اقامت ننمایند و تا نه روز دیگر چون مسافر حساب می شوند گرفتن روزه بر مسافر واجب نیست، که در این صورت باید بعداً قضای آن را بگیرد، اما کسانی که شهر محل اقامت و کارشان وطن محسوب می شوند می توانند هر روز بیست و دو و نیم کیلومتر مسافرت کنند و در آنجا افطار کرده و برگردند و آن روز را بعدا قضا نمایند.
اگر کسانی هستند که این کار ها و راه حل های شرعی مذکور برایشان امکان ندارد و نیز نمی توانند روزه شان را بگیرند یا دیگر اعمال عبادی شان را انجام دهند وظیفه دارند، از آن شهر به جاهای مهاجرت کنند که بتوانند دستورات دینی شان را انجام دهند.
چنانچه هیچ یک امکان ندارد یعنی قادر به گرفتن روزه، یا مسافرت و مهاجرت نیست، از باب عذر می توانند روزه شان را افطار کنند و بعداً قضای آن را بجا آورند.