پاسخ دهنده: معظم له

تا زمانى که ازمحل اقامتشان سفر نکرده اند نمازشان تمام و باید روزه بگیرند اما وقتى سفرکردند اقامت باطل و نماز و روزه شان قصر می شود.

پاسخ دهنده: معظم له

درمسافرت به تهران نماز قصر می شود ولى اگر سفر او داراى غرض عقلایی نباشد مصرف سهم مبارک امام (علیه السلام) اشکال دارد.

پاسخ دهنده: معظم له

بلی بلاد کبیره است، اگر دریک محله و منطقه تهران قصد اقامت شود تا از تهران خارج نشود نماز تمام و روزه واجب است.

پاسخ دهنده: معظم له

اگر همیشه وهر روزمسافت یاد شده را طى می کنند نمازشان تمام و روزه واجب است.

پاسخ دهنده: معظم له

اگر اختلاف در ارکان نباشد جایز است.

پاسخ دهنده: معظم له

احتیاطاً از امامت جماعت خوددارى کند.

پاسخ دهنده: معظم له

اشکال ندارد اما ترک امامت احوط است.

پاسخ دهنده: معظم له

اگر داراى شرائط باشد و موجب هتد حرمت روحانى نباشد جایز است.

پاسخ دهنده: معظم له

اشکال ندارد.

پاسخ دهنده: معظم له

بلی مى تواند.

پاسخ دهنده: معظم له

بلى مى تواند.

پاسخ دهنده: معظم له

نمى تواند.

پاسخ دهنده: معظم له

در صورت تقیه قضاء واعاده ندارد.

پاسخ دهنده: معظم له

اگر امامت جماعت و بیان مسائل واجبى دینى در برابر اجرت باشد، نماز باطل و اجرت گرفتن جایز نیست، و اگر اجرت براى رفت و آمد امام جماعت یا تبرّعى باشد اشکال ندارد.

پاسخ دهنده: معظم له

قضا کفایت مى کند، و اگر خود نماز را در وقتش بطور صحیح خوانده باشد احتیاج به قضا ندارد.

پاسخ دهنده: معظم له

بلی قضا لازم است.

پاسخ دهنده: معظم له

در صورتى که توان ادا یا قضا را نداشته باشد و نمازش را به قدر توان خوانده باشد قضا ندارد اما در این فرض روزه از او ساقط است، اگر تا رمضان آینده بیمار باشد.

پاسخ دهنده: معظم له

در صورت عدم وصیت و عدم علم به قضاء نماز و روزه میت، اجیر گرفتن واجب نیست و در فرض شک احتیاطاً مى تواند قضاء نماید اگر چه این احتیاط واجب نیست.

پاسخ دهنده: معظم له

بلی مى تواند.